Vogeltrek een prachtig (en verdrietig) fenomeen.
- michiel wes
- 29 sep
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 30 sep
De vogeltrek is gisteren flink losgebarsten en dat was vanmorgen ook weer te merken. Na de draaihals die Jan gisteren ontdekte en de ortolaan die ik ter plaatse vond, kon ik het niet laten om vandaag toch nog even een rondje te maken op Keizersrande.
Omdat mijn vriendin vandaag moest werken ging ik niet alleen. Mijn kinderen Mees en Juna mochten ook mee!
Ik ben ondertussen wat jaartjes vader en ik heb geleerd dat als ik zelf nog een beetje om mij heen wil kijken dat mijn kinderen iets te doen moeten hebben. Voor Juna betekent dit vooral lekker dutten en om haar heen kijken. Mees wil graag vogels kijken. Ik heb hem een oud vogelboekje gegeven waarin hij met een stift alle vogels mag aankruisen die hij ziet.
De draaihals was nog steeds aanwezig, deze liet zich weer mooi zien op de plek waar hij gisteren ook zat.

Ook aan de plas was het genieten! Er was duidelijke aankomst van eenden en ganzen. Er vlogen regelmatig groepjes tafeleenden, kuifeenden, smienten en krakeenden over. Ook graspiepers en vinken vlogen mooi. Ik had de eerste kepen en in elk bosje zat een roodborst.

Het najaar is mijn favoriete seizoen, de grote aantallen vogels die opeens allemaal besluiten om naar het zuiden te vliegen en de zeldzaamheden die langskomen, ik kijk er elke keer weer enorm naar uit!
Wie had gedacht dat mijn eigen vlees en bloed hier totaal anders over zou denken. Terwijl Mees in zijn boekje aan het bladeren is komt hij op de wielewaal terecht (sinds afgelopen zomer zijn favoriete vogel) en zegt tegen mij ''Ik denk dat we vandaag nog wel en wielewaal gaan zien papa''.

Opeens zie ik de uitgelezen kans om mijn zoon iets te vertellen over vogeltrek. Ik vertel hem dat de wielewaal nu naar Afrika is gevlogen en dat we hem de aankomende maand niet meer gaan zien. Ik zeg er met een grote grijns bij dat de wielewaal nu lekker op vakantie is en pas als het warmer wordt weer terug komt.
Grote ogen kijken mij aan, de tranen verschijnen en Mees schreeuwt het uit. ''Ik wil een wielewaal zien! Hij mag niet naar Afrika gaan!''
een lijmpoging om te vertellen over de Ijs en sneeuwgors, 2 hele mooie wintersoorten die juist nu weer onze kant op komen door vogeltrek mag niet baten. Het enige wat ik hoor is ''papa ik vind vogeltrek niet leuk! Ik word verdrietig van vogeltrek''.
Hoe leg je aan een driejarige uit dat de winter ook zijn charme heeft? Mij is het helaas niet gelukt.
Omdat de tranen bleven rollen zijn we maar omgekeerd naar de buffelboerderij om een ijsje te halen.
Terwijl ik terug loop naar de buffelboerderij vliegt er prachtig een visarend langs (ook over 2 weken niet meer te zien in Nederland)

Omdat Mees ondertussen net weer wat rustiger is, besluit ik om snel een plaat te schieten en er verder niet te veel aandacht aan te besteden. We praten over de buffels die nog lekker aan het badderen zijn omdat het weer nog zo mooi is vandaag.

Als we bijna bij de boerderij zijn hoor ik gebrabbel onderin de kinderwagen. Juna is ondertussen wakker geworden en heeft nergens iets van mee gekregen. Met een grote grijns kijkt ze mij aan, terwijl ik denk ''oke, ik heb nog 2 jaar om te bedenken hoe ik dit de volgende keer handiger ga aanpakken...''

.png)



Opmerkingen